{Yaratıcı Bir Başlık}

Dans ile kastım burada 2 kişinin uyumudur. Hayat ne kadar uyum gösterilirse o kadar rahat yaşanılacağının kanıtlarıyla doludur. Bir ışığın bir gölgenin uyumunu yalnızca izleyenleri etkilemekle kalmaz. Parçaların birleştiği hissi insanı tutsak alır. Bu tutsaklık asla sonlanmayacak hissi uyumu gösterir. Parçaların her birleşme noktasında gözlenmelidir. Burada yüzdesel(%) değil duyguların uyumu göze çarpar. Neden bu hislere bu kadar önem veriyoruz ki?

Emin olmak hayatın neler getireceğini bilmeden. Hayatın her an hangi kapıyı açacağını bilmeden, usulca varlığını sürdürmek. Parçaların birleştirmeye çabalarken dökülen kırıkların ayağına batma ihtimalini göz ardı etmek. Kelimelerle güven tazelerken kanayan yaralarla zayıflayarak. Parçaları bütüne uydurmaya çabalarken, parçaları bölmek ve uzunları kısaltmayı, kısalara ek yapmayı gerektiriyor.Parçadan bütüne giderken yaptığımız hataların aynılarını bütünden parçalara giderken de yapıyoruz. Yok sayıyoruz bazı kısımlarını. Bir mantığa oturturken daha rahat anlamak için usulca katlediyoruz farklılıklarımızı. Yalnızlığımız gözler önünde çıplak kaldığında, düşlerimizde standartları oynuyoruz.

Yalnızlıktan sıkıldığımızda artık soğuğu almalıyız bedenimize. Bir anlık hevesler ile sıcak bedenimizdeki ufak bir ürperti ile aşk başlar. Her aşk başlangıcı gibi yanakların kızarması, anlamsız hislerin belirmesi ile devam eder. Şimdi usulca yatağa uzanın ve aşkınızın meyvelerini afiyetle yiyebilirsiniz. Burun akması, anlamsız bir duygusallık ve gereksiz düşünceler silsilesi. Oysa aşkınız ondan başka hiçbir şey düşünmemenizi sağlayacaktır. Ansızın gelen aşk nöbetleri ile içinizde çoşan aşk burnunuzdan gelecek, boğazınız düğümlenirken insanlar halinize bakıp üzülecekler. Sen içindeki aşk ve meşk ile yanarken birileri senin haline üzülüp sana destek olamaya çabalayacaklar. Sevgileri ile pişirdikleri çorbalar boğazından geçemeyecek aşkından. Aşk ile yanarken bknz(yanaklar al,al mide içinde böceklerin uçuştuğu) bir yandan kurtulmak için daha fazla aşka sarılırsınız bir yandan da sevgi ihtiyacınızı bir başkasından karşılamaya çalışırsınız. Çünkü aşk sevgiyi içermez, merhamet etmez size. İnsan gerçekten aşk’a mı sevgiye mi ihtiyacı var sorusunun cevabını sadece gripken alabiliyor. Ve gerçekten kimi sevmeniz gerektiğini o fısıldıyor kulağınıza.(Bademcikleriniz kafanızdan daha büyük hale gelmediyse tabi ki)

Yazardan not: Aşkı ve sevgiyi arayanlara kış mevsiminde tek tavsiyem grip olun ve gerçek aşkı ve sevgiyi tadın

En çok sahip olmadığımız şeyleri düşünüp onları arzularız. Elimizde olanların kıymetini bilmeme değildir bu. Elimizde olanların düşündüğümüzde şükretmemiz gerektiği söylenir. Var olanları düşünürken olması gerekenleri düşünüp onları ele geçiremeyiz. İdea dünyayı ilk öncede düşlerimizde oluşturduğumuzu, gerçeğin değil de hayal edilenin olması için uğraştığımız bir evren/dünya/ev/hayat hayal ederiz. Buradan 2 konuya dallanmak istiyorum aslında.

İlki var olmayan bir şeyi hayal ederek gerçek kılma çabası. Yaratıcı olduğumuz konuları biliyorum. Bir ilham gelmesi ile yaratıcılığını önünü açıyoruz. En azından öyle geliyor. Bazı şeyler sadece düşünerek buluyoruz. Bakınız bilim. Bir yere ulaşmak için oturup düşünüyoruz. Bir yol izliyoruz. Peki ya özgürlük düşüncesi?

İkinci olarak da özgürlük düşüncesi geliyor. Ancak özgürlük düşüncesi nereden geldiğini değil de kimler tarafından verildiği bilgisi var elimizde [1]. İlk olarak dini seçme özgürlüğü gelmiş gibi görünüyor kaynaklarda.

Düşünürken aklımda olan, ilk önce düşünebilme özgürlüğü olması gerekiyor. Düşünüp bulabilesin özgürlüğünü, Sonra düşüncelerini birine anlatabilmelisin ki bu düşünceden/düşten haberdar olsun. Sonrasında sahip olduğumuz diğer şeylere, yeme-içme, uyuyacak yer, din gibi konularda düşünmeye başlamak gerekli. (düşler/düşünceler güncesi)

Bu kadar üzerine düşündüren şey ise yine bir şarkı/klip.

Bir şarkı bile eşleşen (eşleşen denildiğinde aklımıza sadece bluetooth gelmesi – en azından) ruhların huzursuzluğunu nasıl da bilemiyoruz artık. Kelimelerin anlamı, ezginin kalp ritmimize yaptığı baskı göğüs kafesi sıkışırken, kendimizi tanımlayamadığımızı fark edemiyoruz yine. Çok basitti aslında ruh denilen şey, ya da kalp atışları, biraz hormon, az kimya bilgisi ile alsak hep mutluluğu en hızlısından. Ne diye arayıp durduğumuzu bilmeden bakınıyoruz boş gözlerle etrafa, ufacıcık bir kıvılcım çakmasını için ömürlerini verene ruhları, ömürlerin bitmesin diye uykusuz kalamayan bedenlere sıkıştırdık. Bir tutam özgürlüğü çok gördük ruhlarımıza. Kafamızı kaldırıp baktığımızda görebildiğimiz sonsuz uzayı hayal bile edemezken, ondan kendimizi bu kadar ayıklamak neden ki? Hep sorularımızı sorup asla cevap alamazken nasıl kavuşacaktı ruhlarımız özgürlük bayrağına. Bedenlerimizi geride bırakabildiğimizde ruhumuzu kaybederiz diye korkudan ölmeseydik keşke. Ruhlarımızı özgürleştirirken kaybettiğimiz bedenlerimizi biri bulursa kenara kaldırsın birileri üstüne basıp geçmesin.

Sadece bir gözlemci olursan kendi hayatını ıskalarsın. Hayatın ana kuralı şöyle ifade edilebilir: Olabildiğince iyi
yaşa. Hayat bir oyundur. Kurallarını öğrenmek istiyorsan içine dalmalı ve her yönüyle oyuna katılmalısın. Yoksa sürekli değişen bu oyun karşısında bocalarsın. Oyuna katılmayanlar hep sızlanır ve şanssızlıklarından yakınır. Şanslı olmanın biraz da kendi ellerinde olduğunu görmeyi reddederler.

Darwi Odrade – Dune Rahibeler Meclisi

Bir kitaptan alıntı yaparak başlamak çok bilgece geldiği için böyle başladım. Bu yazıda aslında delice gelebilecek bir kararla hayatımı ve rahatlık alanımı terk ederek bir öğrenci yurduna taşındığımı oda arkadaşımla “Nestle BreakFast Cereals” yiyerek geçiriyorum. 

Yeniden öğrenci olmak garip bir his. Uzun süredir “çok mu pahalı ne” diyerek geçirmediğim zamanımı artık kemer sıkma politikası ile geçiriyorum. Bir yandan ingilizce konuşma/anlama çabalaması içinde geçirip bir yandan da analog film banyosuna katılıyorum. Hayatın neler getireceğini evde/yurtta oturarak beklemektense çantamı alıp dışarı çıkmayı istiyorum. Yeni insanlar ve yeni hayatlarla tanışmak kendine biçtiğin rolü oynamaktan belki daha önemlisini farkında olmadan üstleneceksin.

Hayat sokakta. Çıkmazsan rol alamazsın.

Kafanı koyabileceğin bir kucak bekleme, ben sana boş koltuklar verebilirim tek kişilik. Hem de yanı başımda sıcak bir kahve paylaşmam seninle, sıcak bir sohbeti iste benden. Kahveleri daha önemli yapma hayatında iki satır düşüncelerimden. Fazla aydınlık bir yer bekleme, uyuklarım ben koltukta. Hadi kalk yat yerine dediğinde ise sevdiğimi söylerim gidiş gelişleri uyku ile uyanıklık arasında. Hadi gel boş koltuk var. Bolca konuşulacaklar var. Uyumaya değil hasrete gel.

Gönlünü uzat kıyıya çarpan dalgalara,

Usulca otur,

Derin derin nefes al ki gelsin özlem kokuları ciğerine,

Heyecana kapılma ya da korkuya,

Alamazsın kokusunu kesik soluklarda, Varamazsın farkına  arzularının.

Usulca uzat gönlünü çarpan dalgalara.