Biraz karmaşık bir başlık gibi gelebilir ancak işin bir kısmını özetliyor bu cümle…

Çünkü derleme işlemlerinde gcc, glibc, binutils, make (genel olarak) kullanarak ikili dosyaları oluşturuyoruz. Üzerinde çalıştığımız sistem için gcc, glibc, binutils ve make’i derleyip kuruyoruz. Bunun için iç içe bir bağımlılık oluşuyor… Elimizdeki araçları istediğimiz şekilde derlenmiş ve istediğimiz şekilde derleme yapmasını istiyoruz(Biraz karışık oldu galiba:).

Chroot yapabildiğimiz sistemde gerekli olan paketleri gerektiği şekilde (ki bu clfs kitabında geçen şekildeydi) derledik. Bu sayede elimizde saf bir temel linux sistemimiz oldu. Bu sistemin üzerinde Pardus’un kendi kullandığı yamalar, derleme parametreleri ile derleyerek Pardus’daki sistemi elde etmek istiyoruz. Mantıklı olarak ancak işte döngüye burada giriyoruz…

Bu sırada ilk derlemeler sonunda aslında tam da istediğimiz sistemin, istediğimiz araçlarlar derlenmemiş olduğunu gördük bugün acı bir şekilde…

İstediğimiz sistemi oluşturabilmek için derleme araçlarının (ki en temel ihtiyaçlardır kendileri) istenilen araçlar ile derlenmiş şekilde olması gerekiyor…

Çember şekilde (bu çembere ufak bağımlılıkları da ekleyerek) kernel-headers -> glibc -> gmp -> zlib -> binutils -> gcc -> make -> kernel-headers… devam eden derlemeler yapmamız gerekiyor. bu çemberi ne zaman kıracağımızı bizde pek bilmiyoruz. (n ->∞ olmaması ümidini taşıyoruz…)

Daha ayrıntılı bilgi için şuralara bakabilirsiniz: Meltem Parmaksız, Metin Akdere, Serhat İrem Ersel, Necdet Yücel, Pardus-Wiki