Bir minibüsün arka koltuğunda otururken sadece birilerinin düşündüğünden daha uzun ya da kısa olduğun için hayattan acı çekersin. Sırt ağrısı başta olmak üzere türlü fiziksel eziyet dışında diğer yolcular tarafından da bir yargılanma ve şikayet bakışları içerisinde yapılıyor bu yolculuk.
Neden standart ve kim belirliyor bu standartları? Genel yapıda analizci arkadaşlar oturuyor hedef kitleyi inceliyor. Bunlardan büyük orandaki benzerliği çıkartıyorlar ve sonuç pek çoğumuza asla uymayan ürünler oluyor. Ve biz şikayetçi olsak da ufak bir yüzde oluşturduğumuz için dinlenemiyoruz. Bu örneği toplumsal ön yargı ve ahlak/kültür yapısına da benzer yıllardan beri süre gelen bir görüş içerisine girildiğinde o standartlara uyman beklenir. Pek mantıksız gelen bu işlem sayesinde/yüzünden toplum parcalanmadan hayatına devam ettirildiği öne sürülür. Ufak bir çoğunluğumuz ise büyük hasarlar içinde yaşamaya belki de ölmeye itekleniriz. Iki örnek arasında yapılamayacak şeyler yok mu derseniz mutlaka var. Şikayet edeceğime başka yolları deneyebilirim. Hem masraflı hem de yıpratıcı ilk zamanlar peki ya sonra?