Kafanı koyabileceğin bir kucak bekleme, ben sana boş koltuklar verebilirim tek kişilik. Hem de yanı başımda sıcak bir kahve paylaşmam seninle, sıcak bir sohbeti iste benden. Kahveleri daha önemli yapma hayatında iki satır düşüncelerimden. Fazla aydınlık bir yer bekleme, uyuklarım ben koltukta. Hadi kalk yat yerine dediğinde ise sevdiğimi söylerim gidiş gelişleri uyku ile uyanıklık arasında. Hadi gel boş koltuk var. Bolca konuşulacaklar var. Uyumaya değil hasrete gel.
Gönlünü uzat kıyıya çarpan dalgalara,
Usulca otur,
Derin derin nefes al ki gelsin özlem kokuları ciğerine,
Heyecana kapılma ya da korkuya,
Alamazsın kokusunu kesik soluklarda, Varamazsın farkına arzularının.
Usulca uzat gönlünü çarpan dalgalara.
Sonsuzluk/ölümsüzlük kişi için benzer/özdeş anlam taşıdığını düşünüyorum. Peki nereden geldi bu sonsuzluk isteği?
İlk bu düşünce (sanırım) yakınlarımızdan birinin öldüğünün söylenmesi/görülmesi ile aklımıza yerleşir. İlk korku, ilk tutku o anda başlar. Hayatımıza bir anlam yüklemeye başlarız/çalışırız. Bir sebebi olmalı bizim şu anda var olmamızın(gerçekten varsak). Bir neden için yanarız. Tek olmaya çalışırız. Önemli olmaya çalışırız. Çünkü bir şekilde biteceğini öğrendik hayat dediğimiz bu şimdiler dizisinin. Bir kanıtlama sonrasında (hatırlanmalıyız çünkü başkalarına kanıtlamalıyız gerekli olduğumuzu). Farkındalık gelir kimilerine, bir şeyleri göstermeye değil de bu oyunu oynamaya ve keyif almaya geldiğimizi fark edebiliriz.
Yaşadığımızı anlayabilmeliyiz ki öldüğümüzü de anlayabilelim. Bunu düşündükçe sadece bugünü hatta şu anı yaşayabildiğim gerçeği ile yüzleştim. Geçmiş rakı sofrası için meze. Gelecek ise yürünmesi gereken bir yol. Ancak şimdi geçtiğin yerin farkında olman gerekiyor. Parçaları birleştirdiğinde anlamlı bir sonuca ulaşabilmek için(dünyayı ele geçirmeyi dahi isteyebilirsiniz[0]) anlarında önemli olduğunun farkında olmak gerekiyor. Koşuşturmaca arasında durup bazen herşeyi bir kenara bırakıp kitap okuyabilmeli insan[1] sadece göğe de bakabilmeli[2,3,4]. Birilerine bir şeyler kanıtlamaktan vazgeçenler olarak sabahı nasıl yapacağımızı düşünürüz. 4 duvar arasında kapalı kaldığın her dakika gitmeyi hayal ederiz. Nefesimiz daralır. Ölüme yaklaştıkça yaşadığımızı hatırlarız. Hatırladıkça yaşamı keyif almamız gerektiğini bir kez daha düşünürüz. Ölmeye değil de yaşamaya geldiğimizi fark edelim göğe bakarken.
Sonsuzluk kaç saniye sürer? Kahvenin uykusuzluğu öldürmede işlevi nedir? Bir gün güneşi yakalayabilir miyiz? pic.twitter.com/IKqnayzTkM
— Neo-Beat (@neobeatkusagi) May 19, 2015
Bağımlılıklardan kurtulmak için gerilen kaslarının farkına vardığında(sırtında sırtında) çantanı hazırlamak için çok bekleme. Yola çıkma zamanın gelmiştir demek. Bir çanta ne büyüklükte olacağını yol karar verecek. Gerçekten neye ihtiyacın var? Sulu yaz meyveleri mi? yoksa ılık bir çay mı? çantana koyabileceğin şeylerin sınırlı olması (izleyiniz:[0]) size hem sınır hem özgürlük verecektir. Yanınıza aldığınız her şey eski kimliğiniz(ki bundan bunaldınız) bir parça olacak. Yiyecek/içecek, okuyacak, düş kuracak ne varsa bir kenarda bırakmanız gerekecek. Yükünüz ne kadar ağır olursa amacınıza o kadar geç/yavaş ulaşacaksınız. Yol sizin kim olduğunu sormayacak(bknz:[1]). Sadece yolda olmanız önemli. Alışkanlıklarınızı kenara bırakarak gerçekten isteklerinize ulaşabilirsiniz. Parçalanmış ruhunuz alışkanlıklarla bir arada tutmaya yüz tutmuş ruhunuzu özgür bırakarak yeniden özgür olma yolunu seçmesine izin verin. O monofonik/polifonik/çoklu aşırı şarkılı çalan telefonlarınızı ve mp3 oynatıcılarınız arkanızda bırakın ve yeni sesleri duyabilmeye çalışın. Rüyalarınızda işiniz, alışkanlıklarınız olmasın. Renklerin birbirine karıştığı geleceğe değil de o anı beyninizin yaşamasına izin verin. En son ne zaman rüya gördünüz? Umutlu uyandınız yatağınızdan. Bunu düşündüğünde insan artık karşı marketinden alınacak olan serin meyveleri düşünmek yerine sıcakta yürünecek kıyıları, insanları düşünmek istemeyecek misiniz? Kıramaz mısınız kabuğunuzu. Belki toprağını beğenmemiş bir bitki olacaksınız, bu toprakta ölmeyi, belki de büyüyüp çocuğunu(poleni) başka topraklara mı göndermeye çalışacaksınız? Hadi kalkın ayağa ve yürüyün güzel topraklarda vakit geçirin. Dinlenin usulca, ama yolda olmayı unutmayın. Göçebe bir toplumdan yerleşik hayata geçmeye çalışan insanlara dönüşmek bir umutsuzluğun sebebini bilmeden yaşamaya çalışmak neden?
Yakında yola çıkmak üzere. Biraz daha dinlenmeyi bilmek üzere.
Sevgili Metin Akın[0] bir gün “Evren Hareketi Alkışlar” demişti. Düşünülecek bir konuydu bu benim için. Kendisi hala benim bolca düşüneceğim konularda uzunca yazılar yazıyor. Kendisi ile bugün telefonda konuştuğumuzda artık yazmanın vakti gelmişti diyerek birbirimize meydan okuduk. (Bir yakıt birimi olan “Gaz” ile ancak bu motivasyonu kendimizde bulabileceğimi düşündüm/uzun sürmedi/ anında kabul ettim.) Konuya geri dönecek olursak. Bir eylem içerisine girme hevesindeyim.
İlk olarak bağımlılıklarımdan kurtulma eylemi olacak. Başlıcıları:
– İnternet,
– Sosyal Medya,
– Ufak tefek geçiştirmelik uğraşlar ile ömrü doldurma ve fark edilmesi kaçınılmaz gerçeklerle yüzleşmeyi engelleyen “HEDE”ler.
Bunlar rahatlıkla kurtulanabilir şeyler gibi geliyor ancak vakit dediğimiz bize asla yetmeyen hayali gerçekliği bir şekilde doldurmuşuz. Nasıl mı?
İstanbul gibi bir şehirde yaşayınca ulaşım konusunda bolca vakit harcıyoruz. Tabi ki delilik sınırına gelmiş bir otobüs/metrobüs[1] 220 kişi taşıdığı söyleniyor. Peki bu kadar kişi sabır seviyesinin son sınırlarında yaşıyorlarsa nasıl birbirlerini öldürmeden(çoğu zaman) yolculuk yapabilirler(yolculuk zamanı +30dk)? Tabi ki bağımlısı olduğumuz şeyler ile etrafına/yolculara ilgisini kaybederek. Bir şekilde eksikliğini/yalnızlığı/öfkesini bir sosyal medya üzerine/arkadaşına aktararak(kusarak) rahatlıyor. Sonuç olarak bugün de ölmeden yolumuzu bitirip evimize gelebiliyoruz.
Bu ufak eylemlerden kurtulmaya çalışma v0.01:
– Akıllı cihazınızın üzerinde uygulamaları silmek.
İşte bu çılgınca bir işlem. Meğerse kısa kısa yetişemiyorum dediğimiz hayat yavaş akıyormuş. Bir boşluğu fark etmek değil de o boşluk ile etrafının kaplanıp seni boğması olarak yaşanacaktır. Bknz: sigarayı bırakmak.
– İkinci aşama buradaki boşluğu daha mantıklı bir konu ile doldurmaya çabalamak.
Etrafımdaki insanlardan alabileceğim yakıt(Gaz) ile hayata daha yararlı şeyler üzerinde en azından düşünmek üzere vakit ayırmak.
Şimdilik amaçlar, hedefler ve sonuçları söylediğime göre dağılabilirim.
Saygılar sevgiler esenlikler.
Recent Comments