Hayatımızda önemli sorularından biri oluyor. Çalışmak için mi yaşıyoruz, yaşamak için mi çalışıyoruz? En son ne zaman bir yakının/tanıdığın sana kahve koydum hadi gel dedi? Çok zaman önce dahi olsa cevabım son zamanlarda işim var. Çalışmam gerek, başka planlarım var gibi. Hayatı bir anlığına dahi olsa kaybetmeye değer görmezken. Hadi kalk gel çağrılarına bu kadar kulak arkasına iterek işe bu kadar gömülüyor oluşumuz çok büyük bir hata var. Bir şeylerin önem derecesini yeniden toparlayarak gözümüzden geçirmemiz gerekiyor. Belki de bir tek benimdir şu boşluğu hisseden. Dumanı tüten bir kahvenin benim için hazırlanmayacak olması. Benim hazırladığıma ise gelen olmayacağına. Neyi beğenmiyoruz bu hayatta, neyi sorguluyoruz, neye burun kıvırıyoruz? Sonunda yalnızlığa açılan kapıyı zorlarken ne kadar sonumuzu düşünüyoruz?

Klasik bir cevap olarak hayat böyledir.