>
Anılarım canlandı fırının önünden geçerken gördüğüm kuyruk ile. Vakti zamanında iftar sofrasına sıcacık pide alıp gelirdim. Ne erken gidilir o fırından pide almaya nede geç. Tam vaktinde olmalı, çünkü sofraya oturduğundaki kokusunu kaybetmemiş olmalı pide… Dumanı tütüyor olmalı hala. Ancak iftar vaktinden sonrada gelmemeli. Hep beraber oturup saygısızlık olmasın diye su bile içilmeyen sofrada kulaklarımız topun sesini beklerdi. Biliyorum ki bu her sofrada yaşanan geleneksel şeylerdir. Ancak her insanın en azından kendim için konuşmam gerekirse ramazan ayrı bir yer tutar çocukluk anılarımda.
Bir sestir bazen davul, bazen bir haberci (genel itibari ile neşeli, iyi haberler verir.) bazen sabahın 3 de rahatsızlık verir en tatlı yerindeyken uykunun. Ancak güzel şeyleri haber eder bize. Teknoloji öncesinden kalma görevini yerine getir hala.
0 Comments.