>
Bu sabah düşündüm hayatımı bir belirsizlikler çukuruna doğru sürükleniyormuşçasına. Günler geldi aklıma çok sevdiğim. Saniyeler geldi aklıma delirdiğim, zamanlar geldi aklıma hayatıma dair. Bir kaç kelimeyi yan yana getiremeyip bir cümlenin belini düzeltemediğim zamanlar geldi aklıma… Hayat durmadan dökülürken kum taneleri gibi yere, şimdi oturdum sevdiklerimi arıyorum onlardan. Sıralayacağım ve bakacağım sanki o taneleri tekrar dökülmesini sağlayabilecekmişim gibi. Ve ararken güzelleri içerisinden buluyorum hatalarımı, zayıflıklarımı, yanlışlarımı, doğrularımı…
4 boşluk içeriden başlıyorum yine hayata. Sanki bir roman yazar gibi sanıyorum, gelişmede belirli bir kısmı geçip yeni bir olaya geçecekmişim gibi. Ama hepsini sonuçta birbirine bağlamayacak mıydım nasılsa. Nasılsa hepsi benim değil miydi. Galiba değilmişki 4 boşluk içeriden başlıyorum. Hayata yeni şeyler söyleyecekmişim gibi bakıyorum. Yeni şeyler yaşacak gibi. Galiba hepsinin birbiri ile bağlı olduğunu göremiyorum şimdi. Hayata katıldığım andan beri hepsini tek tek örmüyor muyuz yoksa? farklı düğümleri sonunda birleştirip iyi adamdı vesselam dedirtirmek için, yada sadece güzel bir manzara oluşturmak için kendimize. (Karşı çıkanlar için pek diyebileceğim birşey yok işin açıkçası benim düşüncem, sende katıl diye bir başlık değil nasılsa…
Ve baktım gördüm pek çok teşekkür etmeme rağmen pek az kişiye gerektiği yerde etmemişim. Hayatı çekilir kılan, hayatı sevilir kılan. Hayatı yaşanır kılan biricik ailem teşekkürler. (…) Beni destekleyen, beni seven, beni sevmeyenlerede teşekkürler. Sevmemek için bir sebepleri vardır herhalde diye düşünüyorum… Galiba birden çok oldu neyse boşver bunu… Dediğim gibi “Nefes al yaşama geri dön, yavaşça geri ver ve tekrar öl.” ( ne alakası var diyene cevabım:”bende bilmiyorum.”. )
4 boşluk içeriden başlıyorum yine hayata. Sanki bir roman yazar gibi sanıyorum, gelişmede belirli bir kısmı geçip yeni bir olaya geçecekmişim gibi. Ama hepsini sonuçta birbirine bağlamayacak mıydım nasılsa. Nasılsa hepsi benim değil miydi. Galiba değilmişki 4 boşluk içeriden başlıyorum. Hayata yeni şeyler söyleyecekmişim gibi bakıyorum. Yeni şeyler yaşacak gibi. Galiba hepsinin birbiri ile bağlı olduğunu göremiyorum şimdi. Hayata katıldığım andan beri hepsini tek tek örmüyor muyuz yoksa? farklı düğümleri sonunda birleştirip iyi adamdı vesselam dedirtirmek için, yada sadece güzel bir manzara oluşturmak için kendimize. (Karşı çıkanlar için pek diyebileceğim birşey yok işin açıkçası benim düşüncem, sende katıl diye bir başlık değil nasılsa…
Ve baktım gördüm pek çok teşekkür etmeme rağmen pek az kişiye gerektiği yerde etmemişim. Hayatı çekilir kılan, hayatı sevilir kılan. Hayatı yaşanır kılan biricik ailem teşekkürler. (…) Beni destekleyen, beni seven, beni sevmeyenlerede teşekkürler. Sevmemek için bir sebepleri vardır herhalde diye düşünüyorum… Galiba birden çok oldu neyse boşver bunu… Dediğim gibi “Nefes al yaşama geri dön, yavaşça geri ver ve tekrar öl.” ( ne alakası var diyene cevabım:”bende bilmiyorum.”. )
0 Comments.