Sonsuzluk/ölümsüzlük kişi için benzer/özdeş anlam taşıdığını düşünüyorum. Peki nereden geldi bu sonsuzluk isteği?
İlk bu düşünce (sanırım) yakınlarımızdan birinin öldüğünün söylenmesi/görülmesi ile aklımıza yerleşir. İlk korku, ilk tutku o anda başlar. Hayatımıza bir anlam yüklemeye başlarız/çalışırız. Bir sebebi olmalı bizim şu anda var olmamızın(gerçekten varsak). Bir neden için yanarız. Tek olmaya çalışırız. Önemli olmaya çalışırız. Çünkü bir şekilde biteceğini öğrendik hayat dediğimiz bu şimdiler dizisinin. Bir kanıtlama sonrasında (hatırlanmalıyız çünkü başkalarına kanıtlamalıyız gerekli olduğumuzu). Farkındalık gelir kimilerine, bir şeyleri göstermeye değil de bu oyunu oynamaya ve keyif almaya geldiğimizi fark edebiliriz.
Yaşadığımızı anlayabilmeliyiz ki öldüğümüzü de anlayabilelim. Bunu düşündükçe sadece bugünü hatta şu anı yaşayabildiğim gerçeği ile yüzleştim. Geçmiş rakı sofrası için meze. Gelecek ise yürünmesi gereken bir yol. Ancak şimdi geçtiğin yerin farkında olman gerekiyor. Parçaları birleştirdiğinde anlamlı bir sonuca ulaşabilmek için(dünyayı ele geçirmeyi dahi isteyebilirsiniz[0]) anlarında önemli olduğunun farkında olmak gerekiyor. Koşuşturmaca arasında durup bazen herşeyi bir kenara bırakıp kitap okuyabilmeli insan[1] sadece göğe de bakabilmeli[2,3,4]. Birilerine bir şeyler kanıtlamaktan vazgeçenler olarak sabahı nasıl yapacağımızı düşünürüz. 4 duvar arasında kapalı kaldığın her dakika gitmeyi hayal ederiz. Nefesimiz daralır. Ölüme yaklaştıkça yaşadığımızı hatırlarız. Hatırladıkça yaşamı keyif almamız gerektiğini bir kez daha düşünürüz. Ölmeye değil de yaşamaya geldiğimizi fark edelim göğe bakarken.
Sonsuzluk kaç saniye sürer? Kahvenin uykusuzluğu öldürmede işlevi nedir? Bir gün güneşi yakalayabilir miyiz? pic.twitter.com/IKqnayzTkM
— Neo-Beat (@neobeatkusagi) May 19, 2015
0 Comments.